Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Amour, amour, amour

     Σ' έναν τέλειο κόσμο απαλλαγμένο από εμποδισμένους έρωτες θα ζούσαμε όλοι ευτυχέστεροι, εκτός ίσως από τους συγγραφείς καθώς θα γινόταν δυσκολότερη η συγγραφή ενός ερωτικού μπέστ σέλερ μιας και θα έπρεπε να λειτουργήσει η φαντασία του με διπλή ταχύτητα- και οι καφετζούδες, αφού οι απελπισμένοι σε χρυσώνουν έτσι και τους τάξεις λίγη ελπίδα!
     Η κατάθλιψη θα ήταν μια σπάνια διαταραχή που θα έπληττε μονάχα τους βαρύτατα δυστυχείς.
     Προπάντων στην παραδεισένια νιρβάνα μας όλοι οι δεσμευμένοι, και εκτενέστερα οι παντρεμένοι, θα ήταν πιστοί! Οι ελάχιστα εναπομείναντες θα κρυβονταν απο ενοχή και ντροπή για το ''αλλόκοτο κουσούρι'' της απάτης.
    Αντιθέτως, στη πραγματική ζωή κανείς δεν ντρέπεται, αλλά κοκορεύεται και θαυμάζει για τα ''επιτεύγματα'' του και τις αποδόσεις του συνήθως, με κάποια πιτσιρίκα! Τι κι αν είναι 50 χρονών? Η μπογιά του έχει ακόμη πέραση!
    Για όλους εμάς τους υπόλοιπους η ερωτική μας ζωή ίσως να μην είναι τοσο περιπετειώδης και μυστήρια όσο εκείνων που κατα συρροήν ζουν με το φόβο μην τους πιάσουν στα πράσα.. Εμείς έχουμε να διηγούμαστε έναν ή έστω δυο ανεκπλήρωτους έρωτες... Αν κάποιος μας ζητούσε να εξιστορήσουμε σε μια σύντομη περίληψη την ερωτική μας ζωή, ο ανεκπλήρωτος έρωτας θα καταλάμβανε περισσότερο χρόνο γιατί είναι μια πληγη μέσα μας, έστω κι αν η ζωή μας προχώρησε επιτυχώς!
     Ένας ''κατεστραμμένος'' και ''χτυπημένος'' από τη μοίρα θα υποστηρίξει ότι, εξαιτίας της κληρονιμικής σωματικής του διάπλασης και των εξαιρετικά δύσκολων παιδκών του χρόνο, δεν αφιέρωσε τον απαιτούμενο χρόνο στα ερωτικά του ζητήμα γι' αυτο και είναι ''άτυχος στον έρωτα''.
    Όσο ζεις έναν εμποδισμένο έρωτα, δεν αγοράζεις περιοδικά για νύφες. Δεν κάνεις σχέδια για σπίτια με γκαζόν και πιτσιρίκια να τρέχουν σε αυτό, υπερβαίνεις το πρακτικό σου εαυτό και αυτό σε κάνει σαφώς πιο ερωτευμένο και πιο ερωτεύσιμο!
     Ανακηρύττουμε ανιδιοτελώς τους ακατάλληλους αγαπημένους μας σοτς πιο αθώους και απροστάτευτους! Είναι να μην σου τύχει!!
     Στους εμποδισμένους έρωτες ευδοκιμούν κυρίως οι τερατώδεις συνδυασμοι. Θεές πέφτουν στα πόδια δεσμευμένων κουασιμόδων, νεότατοι άνδρες ερωτεύονται παντρεμένες, και ώριμες αριστοκράτισσες με ανώτατη παιδεία γίνονται σκυλάκια αλλοδαπών με πτυχίο φυσικοθεραπείας. Η αίσθηση της διαφοράς εξάπτει τους εμποδισμένους εραστές που πορεύονται βέβαιοι μόνο για την απόλυτη οικειότητα των πνευμάτων τους. Λίγο να εντρυφήσεις στη λογοτεχνία των εμποδισμένων, λ.χ. ''Ρωμαίος και Ιουλιέτα'' (άκρως κλασικό και διαχρονικό ανά τους αιώνες), έχεις αμέσως έναν καλό μπούσουλα για να μιμηθείς το μοιραίο πάθος που θα σε συνταράξει!
      Σ' έναν καλύτερο κόσμο ίσως οι αγαπημένοι μας εμποδισμένοι έρωτες να μην μας άφηναν καμία σημαντική πληγή. Δε θα μας εξαπατούσαν και τα αντικείμενα του πόθου μας δε θα μας απογοήτευαν αναπόφευκτα! Σε στιγμές ευθυμίας ίσως να απλώναμε το χέρι για χειραψία και με λίγο χιούμορ να τους ευχαριστούσαμε εγκάρδια που μας έκαναν πρόσκαιρα να δυστυχήσουμε. Οι εμποδισμένοι μας έρωτες δεν έπαψαν ποτέ να είναι ωραιότατες περιπέτειες!

Υ.Γ.: THERE IS NO PASSION SO SERIOUS AS LUST... Laurence Sterne

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

  Μας διακατέχει η αίσθηση της μπουρδολογίας-παρόλας και του δέους... Η εποχή που διανύουμε είναι τραγική! Νομίζω πως με φοβερίζει εμένα προσωπικά... Και ποιά εποχή όμως δεν είναι?
   Η έλλειψη παιδείας και σοβαρότητας μας καταντά γελοίους μπροστά στα τρανά μυαλά που αφησαν το στίγμα τους. Σωρός εφευρέσεων και θυσιών από ανθρώπους που αγάπησαν πρώτα απ' όλα τους γύρω τους και μετά τον εαυτό τους... ανθρώπων βαθιά φιλοσοφημένων...
   Όλα είναι τόσο ισοπεδωτικά σε σημείο βαρεμάρας! Έχει κανένα νόημα η ζωή με τόση πια μιζέρια?Η άλλη ''πλασάρει'' το στήθος της σε μια σπαστική διαφήμιση για αγορά βυζοθηκών, ανεξαρτήτου ώρας και λοιπών στοιχείων!! Περάσαμε στο άλλο άκρο.. Από την καταπίεση και τον πουριτανισμό στον εξευτελισμό και την καταπάτηση κάθε είδους ηθικής αξίας.. Πόσο ανιαρό!!
  Και ΝΑΙ είμαστε απαίδευτος λαός! Δεν έχουμε να κοκορευόμαστε για τίποτα παραπάνω πέρα από την ουτοπική Αρχαία Ελλάδα.. Και είναι ουτοπική διότι δεν είμαστε κατεξοχήν Έλληνες αλλά Βορειοηπειρώτες και Τούρκοι!! Περηφανευόμαστε για τους Μικρασιάτες παππούδες μας, τους δήθεν εύπορους, αλλά όχι για την καταγωγή μας, μην τυχόν και μας κακολογήσουν. Δεν αγαπάμε αυτό που είμαστε. τον εαυτό μας γιατί ,μέσω των βιβλίων, είμαστε ψευτοπατριώτες και δεν έχουμε το σθένος να εκτιμήσουμε την ιστορία και τον τόπο στον οποίο ζούμε.
  Εντωμεταξύ, όλοι είμαστε γνώστες των πάντων και άξιοι να κατακρίνουμε ό,τι περπατάει και ό,τι κινείται! Και μετά από όλα αυτά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δε μας σώζει το ξερό μας το κεφάλι και η επιφανειακότητα μας!! Από κάποιον πρέπει να παραδειγματιστούμε, αλλά αυτός ο κάποιος, παρακλώ πολύ, ας μην είναι προβοκάτορας και προπαγανδιστής...
 
Υ.Γ.1: ας καταργηθεί επιτέλους η διαφήμιση pretty bra, pretty pants! αναζητούμε περισσότερο χιούμορ και όχι σαχλαμάρες για να γεμίζουν απλώς τον χρόνο μας!
Υ.Γ2: προτείνω να δείτε την ταινία ''Munich'' με τον Daniel Craig
   

     Σας φιλώ

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Άμα δεν έχεις επιθυμία μάλλον έχεις ευτυχία...

  Ποιός όμως ορίζει τί πραγματικά είναι η ευτυχία; Το ανθρώπινο είδος, ενδεχομένως να μην έχει εξελιχθεί αρκετά, έτσι ώστε να μην έχει καμιά απολύτως επιθυμία! Απ' όσο ξέρω, όταν εκπληρώνουμε ένα όνειρο μας, ή έστω ένα στόχο, είμαστε σχεδόν αμέσως έτοιμοι να θέσουμε νέους στόχους... Συνήθως υψηλότερους! Και μην ξεχνάμε το γεγονός ότι εκ φυσεως είμαστε ''αχόρταγοι΄΄. Ποτέ, τίποτα δεν είναι αρκετό!
  Θαρρώ πως η ευτυχία δεν έρχεται... Την βρίσκεις! Άλλωστε ξέρεις τα ''θέλω'' σου, ή μήπως δεν είσαι αρκετά ώριμος να καταλάβεις και να εξερευνείς διαρκώς τον ψυχικό σου κόσμο? Ναι, ξέρω πως η αυτοκριτικη είναι δύσκολη... Ποιος θα μπει στη διαδικασία να ψαχτεί; Μάλλον τίποτα κουλτουριάρηδες, δήθεν τύποι, αργόσχολοι... Δε σε παραξευνεύουν όμως τα υψηλά ποσοστά μοναξιάς ήδη από την παιδική ηλικία..?
  Εμένα πολύ! Αναρωτιέμαι άπειρες φορές γιατί από εκει που η μοναξιά ήταν χαρακτηριστικό της 3ης ηλικίας, τώρα έχει εισχωρήσει βίαια στη ζωή όλων λίγο πολύ! Ανησυχώ μήπως μια μέρα δεν είμαι αρεστή και ο κύκλος των γνωριμιών με ''σουτάρει'' γιατί δεν είμαι σαν αυτούς... Υποχθόνια, κουτσομπόλα, κακιασμένη, με τάσεις ωραιοπάθειας και αυτοπροβολής!
  Δεν είμαι σίγουρη τί είναι η απόλυτη ευτυχία... Όμως χαίρομαι υπερβολικά που δεν ξέρω πώς είναι γιατί σίγουρα θα έπληττα θανάσιμα και δε θα αυτοσαρκαζόμουν για τις ατυχίες και τις αναποδιές της ζωής μου... Τα μικρά και μεγάλα εμπόδια τα οποία θα διηγούμε με περηφάνεια σε αυτούς που έρχονται... Εγώ, αυτά, τα ονομάζω το αλατοπίπερο της ζωής!

Υ.Γ.: τη μοναξιά την αγοράζουμε