call and ''win-win''

δε θυμαμαι τί ήταν το ''win win'' που έλεγε ο Παπανδρέου...

Πόσες εκπομπές (μεταμεσονύκτιες και μη) με αναγραμματισμούς υπάρχουν? Ναι, αυτή είναι η σοβαρή μου απορία. Βλέπεις ήμουν καιρό χωρίς ίντερνετ και μετά την μπιρίμπα με τους ''εξοχικούς'' μου φίλους δε μου κόλλαγε ύπνος. Είμαι γνωστό νυχτοπούλι. Όποιος τη νύχτα περπατεί, λάσπες βλέπει στην TV.

Ατάκες όπως: ''κάνε τώρα την προσπάθειά σου'', ''βάλε λογικό προσωπικό όριο'' , ''απόψε αναζητώ τον νικητή'' με έκαναν να δυσανασχετώ ολοένα και περισσότερο. Ευτυχώς όμως στα break έσκαγε ''μύτη'' στην οθόνη η Ζέτα με τις φίλες της και άλλαζα παραστάσεις η χριστιανή τηλεθεάτρια (χαχα). Ξέρετε τώρα διαφημίση για 090...

Και πες οκ έχει τηλεπαιχνίδι αναγραμματισμού ο Αντ1 (που είναι νουμερο 1), ο Άλφα, το νεοσύστατο Ε, αλλά το Μακεδονία tv και το Αρτ πού κολλάνε, ποιος τους βλέπει? Ξαφνικά γέμισαν τα κανάλια τα αδιάφορα καλοκαιρινά τηλεοπτικά τους προγράμματα με αναγραμματισμούς. Εμμετικό...

Η κλήση δε κοντά στα 2 ευρώ ανά λεπτό. Ντροπή!! Και καλά ποιοι τηλεφωνούν σε τέτοιες μπούρδες? Μάλλον αυτοί που τηλεφωνούν και στα τηλεοπτικά μέντιουμ. Εγώ εκεί καταλήγω...

Αυτό βέβαια που με ενοχλεί περισσότερο είναι τα στημένα τηλεφωνήματα, που ενώ είναι πασιφανές τί θέλει να πει ο ποιητής τα ''λαθάκια'' πάνε κι έρχονται. Κουραστικό. Προτιμώ να δω επανάληψη 10η εντολή και καπάκι κόκκινο κυκλο. Το αίμα μη σας φοβίζει. Η μαμά μου, όταν ήμουν μικρή, μου έλεγε πως είναι κέτσαπ και αυτό είναι. Δεν ψυχοπλακώνομαι ούτε σοκάρομαι με τα τηλεοπτικά εγκλήματα του Κοκκινόπουλου. Πιο πολύ με σοκάρει η αβελτηρία των Ελλήνων βραδινών τηλεθεατών.

Οχι άλλη βία

Δεν αντεχω τα ρεπορτάζ από τη Γάζα. Αν θέλετε την άποψή μου η δημοσιογραφία της καταστροφής είναι περίεργη.

 Αυτή η δημοσιογραφία που «ξέρει» πως το βράδυ θα έχει πάλι τα πλάνα της έτοιμα για να μπουν στη σκαλέτα του δελτίου. Ρωτήστε τους φίλους σας τι ξέρουν για το παλαιστινιακό και αν θυμούνται τι πυροδότησε τη νέα ένταση. Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο της ανάλυσης όταν υπάρχουν εντυπωσιακά πλάνα.

Σε τσίρκο όμως βρισκόμαστε; Αυτά τα αιματοβαμμένα δελτία μάς αφήνουν αποτροπιασμένους και ανιστόρητους, αλλά και σίγουρους πως τα ξέρουμε όλα. Με απασχολεί και η συνήθειά μας στο θέαμα της βίας. Καταλήγουμε ευαίσθητοι ή πιο απονευρωμένοι που δεν αλλάζουμε κανάλι και συνεχίζουμε να βλέπουμε με ψυχραιμία χασάπη αν τα σημερινά πλάνα είναι χειρότερα από τα χθεσινά; Για τα παιδιά μας ενδιαφέρεται κανείς; Την ώρα του δελτίου τα περισσότερα είναι ξύπνια.

Οι ίδιοι γονείς που δεν θέλουν τα παιδιά τους να βλέπουν Tom and Jerry -γιατί τα κυνηγητά είναι βίαια- ξεχνούν την τηλεόραση ανοιχτή την ώρα των βίντεο από τα νοσοκομεία της Παλαιστίνης! Η ενημέρωση χρειάζεται, αλλά πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος. Η βία των σκηνών του δελτίου πρέπει να έχει όριο και να ελέγχεται με κανόνες.