Να είσαι μοναχικός τύπος το καλοκαίρι?

Η νέα τάση πραγμάτων επιβάλλει σχεδόν όλες τις εποχές του χρόνου να μην είσαι δεσμευμένη γιατί ακόμα και όταν είσαι, δεν είσαι παραγωγική. Προσπαθείς να ξεμπροστιάσεις κανένα τυχόν σκάνδαλο ή μετράς την ευτυχία σου ανα τρίμηνο. Η έναρξη του νέου τριμήνου γίνεται όταν ξεκινά και μια νέα εποχή, άνοιξη, καλοκαίρι κλπ.

Το καλοκαίρι η μοναξιά ισούται με θάλασσα άπεραντης γαλάζιας δυστυχίας.'Οσο τα ζευγάρια παρατηρούν το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, εσύ -η αδέσμευτη καριερίστρια της καλοκαιρινής σεζόν- με υποβρύχιο ''βυθίζεσαι αργά στην άβυσσο της παρατημένης σου ύπαρξης, στην πιο μοναχική στενοχώρια.'' Οι καφετέριες γεμίζουν με δεσμευμένες τύπισσες γεμάτες παράπονα.

Eίναι επίσης πολύ γυναικεία η σκέψη ότι μόνη το καλοκαίρι υποφέρεις διπλά, γιατί το θέμα ''χωρισμός'' δεν υπάρχει σε κάνενα γυναικείο περιοδικό, ούτε υπάρχει οδηγός για το πως θα το ξεπεράσεις... Μπες στη θέση όσων είχαν σχέση το καλοκαίρι που μόλις πέρασε και έμεναν στα κρύα του λουτρού, κάτι ρομαντικά Σάββατα, για να δουν οι σύντροφοί τους Μουντιάλ,κι εκείνες αναγκαστικά ''διδάσκονταν'' τι είναι το ''offside'' , όχι επειδή πραγματικά τις ενδιέφερε αλλά ήταν μια αποτυχημένη προσπάθεια να τραβήξουν την προσοχή της ''αγαπούλας'' τους. Σκέψου μετά όλα αυτά τα νεύρα όταν έχανε η ομάδα...

Στη θέση τους θα όφειλες σαν καλή σύντροφος να συμπαρασταθείς. Εσύ όμως βγήκες, ξέσκασες, κραιπάλιασες. Γι' αυτό ,όταν έρχεται ο χειμώνας, έχεις φορτίσει τις μπαταρίες σου και είσαι έτοιμη να αγαπήσεις. Αγαλλιάζει η ψυχή σου που ξέρεις ότι ετοιμάζεσαι για νέα ζωή και περιπέτειες.

 +NastaziaA  https://twitter.com/anastasiapap

Tζιχάντ VS Xάνιμπαλ

Αναρωτιέμαι συχνά αν υπάρχει όριο στη φρίκη, και αν ναι τότε ποιος το βάζει. Η τρομολαγνεία των τηλεοπτικών παπαγάλων με κάνει να σκέφτομαι πόσο διαφορετική είμαι από αυτούς. Βέβαια ιδιαίτερο παραπονο δεν έχω το σοβαροφανές Star έδωσε τη σκυτάλη της νερόβραστης-χαζοχαρούμενης είδησης στον Αντ1. Σου λέει ενα 5 λεπτο Τζιχάντ μετά ένα δεκάλεπτο κλάψα για τον ενφια που ήταν να πληρώσουμε, λίγη Αμφίπολη και μετά εντριβή στην κυτταριτίδα, στον κώλο της Miley Cyrus.

Δεν καταλήγει όμως σε κάτι ενδιαφερον γιατί οι ειδήσεις για τις οποίες έχουμε μάθει πως αξίζει να ενημερωθούμε είναι οι δυσάρεστες. Δεν υπάρχει καμιά ανώτερη συνωμοσία, αρκεί η ίδια η νοσηρή μας φύση. Ειναι χαρακτηριστικό μας να μην πολυαντιδρούμε. Δεν θέλω να ανοίγω την τηλεόρασή μου και μέσα στο σαλόνι μου να γίνεται εκτέλεση της Τζιχάντ. Δεν θέλω να μου επιβάλλεται αυτός ο τρόμος. Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι αστείοι τύποι που κόπτονται για το τι βλέπουν τα παιδιά τους στην τηλεόραση ασχολούνται ακόμα με τη γυναίκα με το μούσι της Eurovision και δεν προλαβαίνουν να έχουν άποψη για τα βίντεο των τρομοκρατικών εκτελέσεων. Δεν πρόκειται άλλωστε για πολεμικές ειδήσεις, αλλά για τρομοκρατία που αποκτά δική της εκπομπή, την οποία δυστυχώς βλέπουμε prime time! Είναι δυνατόν να μη μιλάει κανείς; Και εν τέλει ας μου πει κάποιος για ποιο λόγο ο Χάνιμπαλ να προβάλλεται μετά τις 12; Με τι ακριβως θα σοκαριστούμε;