Οχι άλλη βία

Δεν αντεχω τα ρεπορτάζ από τη Γάζα. Αν θέλετε την άποψή μου η δημοσιογραφία της καταστροφής είναι περίεργη.

 Αυτή η δημοσιογραφία που «ξέρει» πως το βράδυ θα έχει πάλι τα πλάνα της έτοιμα για να μπουν στη σκαλέτα του δελτίου. Ρωτήστε τους φίλους σας τι ξέρουν για το παλαιστινιακό και αν θυμούνται τι πυροδότησε τη νέα ένταση. Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο της ανάλυσης όταν υπάρχουν εντυπωσιακά πλάνα.

Σε τσίρκο όμως βρισκόμαστε; Αυτά τα αιματοβαμμένα δελτία μάς αφήνουν αποτροπιασμένους και ανιστόρητους, αλλά και σίγουρους πως τα ξέρουμε όλα. Με απασχολεί και η συνήθειά μας στο θέαμα της βίας. Καταλήγουμε ευαίσθητοι ή πιο απονευρωμένοι που δεν αλλάζουμε κανάλι και συνεχίζουμε να βλέπουμε με ψυχραιμία χασάπη αν τα σημερινά πλάνα είναι χειρότερα από τα χθεσινά; Για τα παιδιά μας ενδιαφέρεται κανείς; Την ώρα του δελτίου τα περισσότερα είναι ξύπνια.

Οι ίδιοι γονείς που δεν θέλουν τα παιδιά τους να βλέπουν Tom and Jerry -γιατί τα κυνηγητά είναι βίαια- ξεχνούν την τηλεόραση ανοιχτή την ώρα των βίντεο από τα νοσοκομεία της Παλαιστίνης! Η ενημέρωση χρειάζεται, αλλά πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος. Η βία των σκηνών του δελτίου πρέπει να έχει όριο και να ελέγχεται με κανόνες.