Tζιχάντ VS Xάνιμπαλ

Αναρωτιέμαι συχνά αν υπάρχει όριο στη φρίκη, και αν ναι τότε ποιος το βάζει. Η τρομολαγνεία των τηλεοπτικών παπαγάλων με κάνει να σκέφτομαι πόσο διαφορετική είμαι από αυτούς. Βέβαια ιδιαίτερο παραπονο δεν έχω το σοβαροφανές Star έδωσε τη σκυτάλη της νερόβραστης-χαζοχαρούμενης είδησης στον Αντ1. Σου λέει ενα 5 λεπτο Τζιχάντ μετά ένα δεκάλεπτο κλάψα για τον ενφια που ήταν να πληρώσουμε, λίγη Αμφίπολη και μετά εντριβή στην κυτταριτίδα, στον κώλο της Miley Cyrus.

Δεν καταλήγει όμως σε κάτι ενδιαφερον γιατί οι ειδήσεις για τις οποίες έχουμε μάθει πως αξίζει να ενημερωθούμε είναι οι δυσάρεστες. Δεν υπάρχει καμιά ανώτερη συνωμοσία, αρκεί η ίδια η νοσηρή μας φύση. Ειναι χαρακτηριστικό μας να μην πολυαντιδρούμε. Δεν θέλω να ανοίγω την τηλεόρασή μου και μέσα στο σαλόνι μου να γίνεται εκτέλεση της Τζιχάντ. Δεν θέλω να μου επιβάλλεται αυτός ο τρόμος. Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι αστείοι τύποι που κόπτονται για το τι βλέπουν τα παιδιά τους στην τηλεόραση ασχολούνται ακόμα με τη γυναίκα με το μούσι της Eurovision και δεν προλαβαίνουν να έχουν άποψη για τα βίντεο των τρομοκρατικών εκτελέσεων. Δεν πρόκειται άλλωστε για πολεμικές ειδήσεις, αλλά για τρομοκρατία που αποκτά δική της εκπομπή, την οποία δυστυχώς βλέπουμε prime time! Είναι δυνατόν να μη μιλάει κανείς; Και εν τέλει ας μου πει κάποιος για ποιο λόγο ο Χάνιμπαλ να προβάλλεται μετά τις 12; Με τι ακριβως θα σοκαριστούμε;